تاریخچه کارشناسی و قوانین مربوط به آن از صدور فرمان مشروطیت تا کنون و سپس چگونگی تشکیل کانون کارشناسان رسمی دادگستری در قبل و بعد از تصویب لایحه قانونی استقلال کانون کارشناسان رسمی دادگستری مصوب سال 1385 و اقدامات انجام شده توسط هیئت مدیره های کانون ها و شورای عالی بطور خلاصه بشرح ذیل می باشد.
با پیشرفت علوم و پیچیدگی مسائل مختلف مطروحه در مراجع قضائی، آشنائی به تمام علوم برای هیچکس مقدور نبود و بنابراین لازم می بود که رشته هایی مختلف کارشناسی بوجود آید و پیرو آن قوانینی در ارتباط با چگونگی کارشناسی و نحوه انتخاب کارشناسان تهیه گردد.

برای اولین بار پس از ظهور مشروطیت در بعضی از مواد « قوانین موقتی محاکمات جزائی» مصوب خرداد 1290 « اهل خبره » بکار برده شده است.
بر طبق قانون مزبور مستنطق و دادگاههای صلح و جنحه می توانستند در صورت لزوم نظر اهل خبره را جویا شوند.
در « قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی » مصوب آبان 1290، مواد متعددی به اهل خبره، موارد رجوع به آنان، نحوه انتخاب خبرگان، وظایف و حق الزحمه آنان اختصاص داده شده بود.
در « قانون محاکم تجارت » مصوب تیرماه 1294، مقرراتی نظیر آنچه در قانون موقتی اصول محاکمات حقوقی برای انتخاب اهل خبره معین شده بود، پیش بینی گردید.
به منظور نظارت بر کار کارشناسان و سازماندهی مربوط به امور آنان، در دی ماه 1315 ضمن قانون اصلاح قسمتی از قانون اصول تشکیلات عدلیه و استخدام قضات پیش بینی شده بود که « تنظیم امور مترجمین و سایر اهل خبره و مصدقین بعهده اداره فنی وزارت دادگستری است ».
در بهمن ماه 1317 قانون راجع به کارشناسان رسمی دادگستری در 30 ماده به تصویب رسید.